سیدمحمد حسینی اولین قربانی دولت رئیسی / لابی‌من جدید با وعده‌های رنگارنگ به پارلمان می‌رود؟

آغاز سال جدید، قیمت اجناس همچنان افزایش می‌یابد و سوءمدیریت دولت از یکسو و کمبود منابع مالی از سوی دیگر باعث شده نه وعده‌ها تحقق پیدا کند، نه طرح‌های عمرانی کلید زده شود. حالا کاربران اینترنت با مقامات عالی‌رتبه کشور شوخی می‌کنند که فلان مسئول برای افتتاح یک باشگاه ورزشی مجهز به فوتبال دستی به یزد سفر کرده است. نمایندگان مجلس هم که نیمی از دوران نمایندگی خود را سپری کرده‌اند و به مرور باید برای دور جدید انتخابات مجلس آماده شوند، حالا با پرسش‌های جدی مردم مواجه شده‌اند و باید برای داشتن یک رزومه، تلاش خود را بیشتر کنند. مهمترین اقدام آن‌ها هم طبیعتا استیضاح وزیرانی خواهد بود که از نگاه نمایندگان بی‌کفایت هستند.

در همین روز‌های نیمه تعطیل فروردین، اسامی بسیاری از وزیران برای استیضاح مطرح شده است. از رضا فاطمی امین وزیر صمت گرفته تا احسان خاندوزی وزیر اقتصاد و حجت عبدالملکی وزیر کار. در فضای مجازی، شایعات زیادی مطرح شده است که حتی ممکن است تغییرات کابینه، به عوض شدن وزیر کشور هم منتهی شود. به نظر می‌رسد تلاش‌های زیادی صورت گرفته تا قبل از اولین سالگرد پیروزی ابراهیم رئیسی، اولین تغییر بزرگ در کابینه او انجام شود؛ تا این لحظه که هیات رئیسه مجلس یک‌تنه جلوی همه استیضاح‌ها ایستاده است.

در این میان واکنش ابراهیم رئیسی به این وضعیت جالب است. در حالی که پیش‌بینی می‌شد برای آنکه وزیران کابینه وارد چالش استیضاح نشوند، خود رئیس جمهور اقدام به ترمیم کابینه کند، اما ابراهیم رئیسی ترجیح داد از همان کلیدواژه‌ای استفاده کند که سال قبل زمان ثبت نام در انتخابات ریاست جمهوری استفاده کرده بود. او در دیدار با مداحان و روحانیون، مدیران میانی باقی‌مانده از دولت قبل را متهم وضعیت فعلی معرفی کرد و گفت «دولت به همه احترام می‌گذارد، اما بی‌تردید کسانی که بانیان وضع موجود هستند و مردم از عملکرد آنان رضایت ندارند، نباید در عرصه‌های مدیریتی مورد استفاده قرار بگیرند. داشتن روحیه انقلابی، جهادی و کارآمد بودن از محور‌های مورد تأکید دولت است.»

پیش از این در بهمن ماه محمود نبویان نماینده مجلس نیز گفته بود «آقای رئیسی قول داده بود بانیان وضع موجود، دیگر سمت نداشته باشند، ولی از بیش از ۳ هزار مدیر اصلی، ۵۰۰ نفر بیشتر عوض نشدند.» عوض شدن ۵۰۰ مدیر میانی در کمتر کشوری رخ می‌دهد با این حال همین مقدار هم برای آقای رئیس جمهور کافی نیست.

اما انداختن گناه بر سر مدیران سابق، تنها استراتژی ابراهیم رئیسی نیست. او که اعتراض نمایندگان به دولت را کم کم درک کرده است، قصد دارد معاون پارلمانی خود را عزل کند. خبرگزاری ایلنا نوشته به زودی «سیدمحمد حسینی صندلی معاونت پارلمانی را ترک می‌کند.» سید نظام‌الدین موسوی مدیر پیشین خبرگزاری فارس و نماینده تهران جدی‌ترین گزینه برای تصدی کرسی معاونت پارلمانی رئیس‌جمهور است. در صورت تحقق این مساله، موسوی پنجمین نماینده خروجی از مجلس به مقصد یک کرسی اجرایی خواهد بود و چهارمین نماینده‌ای که از صندلی‌های سبز بهارستان راهی میدان پاستور می‌شود.

نظام الدین موسوی به جریانی از اصولگرایان تعلق دارد که از نهاد‌های نظامی وارد سیاست شده‌اند. جریانی که حالا ریاست مجلس و شهرداری تهران را در اختیار دارد. در مقابل سیدمحمد حسینی که وزیر ارشاد دولت احمدی نژاد هم بوده است و در زمان مجلس پنجم، یکی از نمایندگان پیگیر مجلس برای استیضاح مهاجرانی به شمار می‌رفت، چهر‌ه‌ای است که ارتباط خوبی با جریان‌های اصولگرای سنتی دارد و مدتی نیز سخنگوی جمنا بود. او همچنین دبیرکل یک حزب به نام کانون دانشگاهیان ایران اسلامی است و ارتباطات خانوادگی با مصطفی پورمحمدی دارد و یکی از چهره‌های موثر حلقه کرمانی‌ها در میان اصولگرایان به شمار می‌رود.

بعید است این تغییر، بتواند رضایت نمایندگان مجلس را جلب کند. با این حال قدرت لابی دولت را برای کنترل مجلس افزایش خواهد داد و شاید دیگر تا مدتی خبری از استیضاح وزیران دولت در راهرو‌های بهارستان نباشد. در حقیقت دولت رئیسی به جای برکناری و تغییر وزرای ناکارآمد، قصد برکناری لابی‌من خود در مجلس را دارد و این ساده‌ترین و البته بی‌فایده‌ترین راهکار برای حل مشکلات است؛ چه اینکه مشکل نه در معاونت پارلمانی (فارغ از ضعف یا قوت حسینی) بلکه مشکل اصلی در عملکرد وزرایی است که مجلس همسو با آنها به چالش برخورده است. این احتمال وجود دارد که حضور معاون پارلمانی جدید (احتمالا نیرویی منصوب خواهد شد که بیشترین قرابت را با نمایندگان مجلس داشته باشد و با لابی‌های پشت پرده در پارلمان بسیار آشنا باشد) وعده‌هایی داده شود که در خوشبینانه‌ترین حالت یکی دو ماه هم برای دولت وقت بخرد اما واقعیت این است که مشکل دولت بسیار بزرگتر از یکی دو ماه زمان است. وزرای اقتصادی دولت اساسا در اندازه و قامت وزارت نیستند و نه یک ماه وقت، که یک دهه وقت هم تاثیری بر عملکرد آنها ندارد. منطقا به فردی که می‌خواهد با یک میلیون تومان یک شغل ایجاد کند، صد سال هم وقت داده شود، بی‌فایده است چراکه مشکل اصلی او نه زمان کافی برای اجرای برنامه‌ها، بلکه عدم فهم اقتصادی و مناسبات تولید است.

روز گذشته در گزارشی درباره وضعیت کنونی نوشت ابراهیم رئیسی خودش با اقتصاد و مفاهیم اقتصادی ناآشناست و به همین دلیل دستورهایی همچون «ریشه‌کن کردن فقر مطلق در عرض دو هفته» را صادر می‌کند که باید در تاریخ ثبت شود! رئیس جمهور درکی از اقتصاد ندارد و بدتر آنکه عمده وزرای او نیز همین گونه‌اند؛ وزرایی که شاید در بهترین حالت می‌توانستند مدیر میانی در اداره کل شهرستان باشند، اکنون به مقام وزارت رسیده‌اند و سرنوشت میلیون‌ها ایرانی به همین افراد گره خورده است. طبیعتا آنها نیز نیروهایی به کار می‌گیرند که یک پله از خودشان ضعیف‌تر باشند تا راحت بتوانند مدیریت کنند! در چنین شرایطی دولت به جای استفاده از نیروهای کارآمد، مدیرانی انتخاب کرده که هر یک ضعیف‌تر از دیگری است.